شارمهد در ماه اکتبر پس از اتهام “افساد فی الارض” در آنچه محاکمه “به شدت ناعادلانه” خوانده شد، اعدام شد.
ماسوری مینویسد: «دیگر نمیدانم چقدر باید ببینم و تحمل کنم» و توضیح میدهد که از لحظه صدور حکم، «هر جلسهای را آخرین جلسهاش میدانست و هر صدای «باز و بسته شدن» در را یک صدا میدانست. ناقوس مرگ.»
بیشتر اعدام های رژیم در نیمه دوم سال انجام شد.
این گزارش می گوید که تعداد کشته ها “یک رقم بی سابقه در سه دهه گذشته” است و نشان دهنده افزایش 16 درصدی نسبت به 864 اعدام انجام شده در سال 2023 است.
بر اساس گزارش شورای ملی مقاومت ایران، جمهوری اسلامی ایران در سال 2024 بیش از 1000 زندانی را در 86 زندان در سراسر کشور اعدام کرده است.
در طول کریسمس، ماسوری گفت که “نزدیک به 25 نفر بی گناه اعدام شدند، که معادل تقریباً یک اعدام در هر 2.5 ساعت است.”
NCRI گزارش می دهد که 119 نفر از زندانیان اعدام شده از اقلیت بلوچ بودند. در گزارش آگوست 2024 مأموریت حقیقت یاب مستقل بینالمللی در مورد جمهوری اسلامی ایران آمده است که بلوچها دو درصد از جمعیت ایران را تشکیل میدهند.
زندانیانی که در سال جاری در ایران اعدام شدند شامل 34 زن و هفت زندانی بودند که جنایات آنها در دوران نوجوانی انجام شده است. تلویزیون آمو گزارش داد که شامل 70 تبعه افغان نیز می شود. این نشان دهنده افزایش حدود 300 درصدی نسبت به سال قبل است.
بهنام بن طالبلو، یکی از اعضای ارشد بنیاد دفاع از دموکراسی ها، به فاکس نیوز دیجیتال گفت: «هر چه رژیم در خارج از کشور ضعیف تر به نظر برسد، بیشتر تلاش می کند تا برای جلوگیری از تأثیر مسری در جبهه داخلی دو برابر شود. این کار را با افزایش تعداد اعدامها از جمله زندانیان سیاسی، مجرمان غیرخشونتآمیز و حتی گروگانها انجام میدهد.»
همچنین در میان اعدام شدگان رژیم ایران در سال 2024، جمشید شارمهد، روزنامه نگار 69 ساله، شهروند آلمانی و 20 ساله مقیم آمریکا بود که در سال 2020 در دبی ربوده شد.