دکتر Nobuyuki Kawai از دانشگاه ناگویا در ژاپن دریافته است که تشخیص سریع مار توسط میمون ها به دلیل وجود فلس های مار به عنوان یک نشانه بصری است. یافتههای او سازگاری تکاملی نخستیها برای شناسایی مارها بر اساس ویژگیهای بصری خاص را برجسته میکند.
درک این مکانیسم ها بینشی را در مورد تکامل پردازش بصری مربوط به تشخیص تهدید فراهم می کند. این یافته ها در Scientific Reports منتشر شد.
تشخیص سریع خطرات و تهدیدها برای ایمنی شخصی مهم است. از زمانی که اجداد ما برای اولین بار ظاهر شدند، مارها خطر مرگباری برای نخستیها، از جمله انسان، ایجاد کردهاند. حتی میمونها و نوزادان انسان که هرگز با مار مواجه نشدهاند به عکسهای آنها واکنش نشان میدهند و ترس ذاتی ما را از این موجودات نشان میدهند.
اولین آزمایش کاوای نشان داد که میمونها واکنشی فوری به تصاویر مارها نشان میدهند، اما به تصاویر سمندرها پاسخ نمیدهند، که دلالت بر ترس خاصی از مارها دارد. بر اساس این مشاهدات، او فکر کرد که اگر تصاویر سمندرها را بدون تغییر هیچ چیز دیگری ویرایش کند تا پوست مار داشته باشد، چه اتفاقی میافتد. آیا میمون ها به پوست پاسخ می دهند یا سمندر بی ضرر را در لباس مار تشخیص می دهند؟
برای پاسخ به این سوال، کاوای میمون هایی را که هرگز یک مار واقعی ندیده بودند با 9 تصویر روی تخته ارائه کرد و به آنها آموزش داد تا مار متفاوتی را برای دریافت جایزه پیدا کنند.
وقتی با یک مار در میان گروهی از سمندرها معرفی شد، میمونها در مقایسه با شناسایی سمندر در میان مارها، زمان پاسخ سریعتری برای یافتن مکان مار نشان دادند. این مشاهدات نشان می دهد که میمون ها پاسخ قوی به خزنده بالقوه خطرناک داشتند.