دلفین ها برای مردم جذابیت مقاومت ناپذیری دارند. آنها در تمام سنین به شدت بازیگوش هستند و اغلب به تنهایی بازی می کنند، موج سواری می کنند، به هوا می پرند، تلنگر می زنند و با دم خود به آب ضربه می زنند.
آنها همچنین با هر چیزی که در اقیانوس پیدا می کنند بازی می کنند – اسفنج، مرجان، چوب، کیسه های پلاستیکی و شناورهای شناور.
بازی آنها هم اجتماعی است. دلفین های پوزه بطری (Tursiops truncatus) که در آب های معتدل و گرمسیری در سراسر جهان از جمله سواحل آفریقا زندگی می کنند، در هفته های اول زندگی با دلفین های دیگر بازی می کنند. مادر اولین همبازی است و سپس گوساله دلفین شبکه اجتماعی خود را گسترش می دهد. این گونه از دلفین ها یک مدل ایده آل برای مطالعه نحوه ارتباط حیوانات از طریق بازی ارائه می دهد.
وقتی ما انسانها حالات چهره مانند دهانهای آرام و باز را میبینیم، چهرههایمان بهطور خودکار در عرض میلیثانیه آنها را تقلید میکنند. به این میمیک سریع صورت می گویند. این یک رفلکس است، بدون اینکه ما حتی به آن فکر کنیم، وارد می شود. در انسان و بسیاری از حیوانات دیگر نیز، تقلید سریع صورت به همگام سازی حرکات در حین بازی کمک می کند.
تا به حال، نقش ارتباط چهره در مدیریت برخوردهای بازیگوش بین دلفین ها یک راز باقی مانده بود. در تحقیقات خود، ما حضور یک نمایشگر صورت مشخص، دهان باز، را در دلفین های بینی بطری کشف کردیم. این عبارت بیشتر در طول تعاملات بازیگوشانه با دلفینهای دیگر مشاهده میشود، بهویژه زمانی که فرستنده در محدوده دید گیرنده باشد.
ارتباطات پیچیده
دلفین ها برای حرکت در دنیای اجتماعی و فیزیکی خود به شدت به نشانه های بصری متکی هستند. اما حرکات محدود ماهیچه های صورت آنها، مطالعه حالات آنها را بسیار چالش برانگیز می کند.
با این حال، رفتار اجتماعی بازیگوش دلفین ها و نحوه هدایت سیگنال ها به میدان بینایی یکدیگر شبیه به کاری است که پستانداران دیگر انجام می دهند. این به ما نشان داد که دلفین ها ممکن است از حالات چهره برای انتقال اطلاعات استفاده کنند.
محیط های خاصی از راه های خاصی برای انتقال پیام ها استفاده می کنند. دلفین ها از طریق یکی از پیچیده ترین سیستم های صوتی در دنیای حیوانات ارتباط برقرار می کنند. آنها برای شناخت یکدیگر و تعامل اجتماعی از سوت های بلند استفاده می کنند. این احتمالاً به این دلیل است که آنها در آبهای تیره زندگی میکنند که دید کم است و آنها را مجبور میکند به صدا تکیه کنند. با این حال، صدا همچنین می تواند آنها را در معرض شکارچیان یا استراق سمع کنندگان قرار دهد.
ما قبلاً می دانستیم که وقتی آنها در آب زلال هستند یا وقتی دلفین ها به یکدیگر نزدیک هستند، می توانند به ارتباط بصری تغییر کنند. ما حدس زدیم که این حالت حالات چهره را برای تبادل سریع و دو طرفه بسیار مهم می کند.
وقتی دلفین ها با هم بازی می کنند، ترکیبی از سوت زدن و نشانه های بصری به آنها کمک می کند تا همکاری کنند و به اهداف برسند. این استراتژی به ویژه در هنگام بازی های اجتماعی مفید است، زمانی که آنها کمتر مراقب شکارچیان هستند.
تحقیقات قبلی نشان داده بود که وقتی دلفینها با گونههای دیگر ارتباط برقرار میکنند، علاقه زیادی به این دارند که آیا مخاطبانشان توجه میکنند یا خیر. این نشان می دهد که آنها از تمرکز گیرنده خود آگاه هستند و رفتار خود را بر اساس آن تنظیم می کنند. تواناییهای ارتباطی پیچیده آنها فراتر از سیگنالهای صوتی را برجسته میکرد.
با بیش از 100000 مشترککه برای اطلاعات روزانه به Phys.org متکی هستند، جدیدترینهای علم، فناوری و فضا را کشف کنید.
برای خبرنامه رایگان ما ثبتنام کنید و از پیشرفتها مطلع شوید،
نوآوریها و تحقیقاتی که مهم هستند—روزانه یا هفتگی.
مشترک شوید
چیزی که تقریباً 1300 لبخند دلفین به ما گفتند
ما از 22 دلفین اسیر به مدت 80 ساعت در 60 روز فیلمبرداری کردیم. در این مدت 837 جلسه بازی رایگان برگزار کردند. در طول این جلسات بازی، دلفین ها به تنهایی حرکات آکروباتیک انجام دادند و همچنین با انسان ها و همچنین با گونه های دیگر و دلفین ها بازی کردند.
ما در مجموع 1288 رویداد دهان باز یا لبخند دلفین ها را ثبت کردیم.
مطالعه ارتباط بصری دلفین ها در تنظیمات کنترل شده به ما این امکان را داد تا بینش هایی را در مورد تعاملات ظریف آنها بدست آوریم. با این حال، مطالعه ما نیز محدود بود، زیرا دلفینهایی که مطالعه کردیم رایگان نبودند.