واقعیت این است که امپریالیزم در قرن ۲۱ مانند سلفش در قرن ۲۰ و به ویژه قرن ۱۹ نیست. این امپریالیزم؛ نخست «دشمن های فرضی» می آفریند و به واسطه آنها دراماتایز های جهانی چون ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به راه می اندازند؛ بعد لشکر کشی و جهانگشایی میکند تا گویا دنیا را از تروریزم «نجات» دهد؛ سپس سرزمین های اشغالی را به پایگاه های تا دندان مسلح نظامی و فوق نظامی تبدیل میکند؛ اینسو اداره های استعماری دست نشانده و دست نگر درست می نماید و آنسو «جهادیست» های ضد استعمار و اشغال را به جنگ های مردم کشانه مامور و مصروف میدارد؛ تا جاییکه نگذارد در مقابلش کدام نیروی واقعاً آزادیخواه سنگر بگشاید.
افغانستان ما روشنترین مظهر چنین حقیقت عجیب و باور نکردنی است!
یک پارچه بسیار عالی
بدیل سوم
و اکثریت خاموش
انتخابات پارلمانی به تاریخ ۲۸ میزان امسال برگزار میشود
نسل جوان افغانستان ، مانند عراق در جستجوی یک الترناتیف سوم است
نه نظام جاهل و قرون وسطی یی شرقی و نه رژیم های فاسد دست نشانده غربی
در جریان سالهای اخیر، ا کثریت خاموش در وطن ما از رژیم های دستنگرغرب که بمنظور دوام بقای حکومت های فاسد خود ، بین مردم نفاق افگنی نموده و اختلافات قومی را تشدید میکنند ، نفرت وانزجار پیدا کرده اند .از طرف دیگر اکثریت خاموش افغانستان ، نظام قرون وسطی یی طالبان مغاره نشین را نیز تایید نمی کنند ، بخصوص اکثریت جوانان و زنان افغانستان ، رژیم جاهل بت شکن ، زن ستیزو سنگسار گر طالبان را که هیچ ارزش و اهمیت به دموکراسی و آزادی بیان قایل نیستند را نیز نمی خواهند .
اکثریت خاموش افغانستان ، مانند اکثریت مردم عراق در جستجوی یک التر ناتیف یا بدیل سوم است.
انتخابات ولسی جرگه و شوری های ولسوالی ها ، بعد از چندین بار تاخیر ، بالا خره بتاریخ ۲۸ میزان امسال دایر خواهند شد . شخصیت های سیاسی وابسته به طبقه حاکمه افغانستان ، در خواب غفلت فرورفته بودند و تصور می کردند که مردم افغانستان را تا ابد فریب داده میروند .
درین شب و روز نیروهای دموکراتیک و ترقیخواه غیر وابسته به غرب در موقف استثنایی و مناسب قرار دارند زیرا :
۱ - مدت بسیار اندک برای تدویر انتخابات باقی مانده است و نیرو های دست راستی این دفعه هیچ آمادگی برای سهمگیری فعال در انتخابات ندارند.
اکثریت خاموش افغانستان ، در جستجوی یک بدیل سوم است. در شرایط کنونی نیروی سوم یا الترناتیف سوم عبارت است از سازمانها یا شخصیت های سیاسی ملی که به حکومت های دستنگر غرب وابسته نباشند و همچنان به طالبان و آی اس آی نیز ارتباط نداشته باشند .
۲- نیرو های دست راستی مربوط به رییس جمهور و مخا لفین آن در جمعیت اسلامی غرق در بحران و کشمکش های قومی و منطقوی خود اند. اکثریت مردم افغانستان ، بخصوص جوانان و زنان از حکومت های فاسد ، رشوه خوار ، اختلاس گر ، قانون شکن و بی کفایت دست نشانده غرب نفرت وانزجار دارند. مردم افغانستان بخصوص جوانان در جستجوی یک الترناتیف دیگر اند .
اگرسازمانها و شخصیت های سیاسی مربوط نیروهای دموکراتیک و ترقیخواه ، در انتخابات حضور قابل توجه داشته باشند و از طبقه حاکمه دستنگر غرب دنباله روی نکنند میتوانند از اکثریت خاموش نمایندگی نمایند . لازمست نیرو های ترقیخواه ، صرف نظر از اختلافات داخلی ، یک کمیته مشترک را ایجاد کنند و بین هم تمام محلات انتخابات را در سراسر افغانستان تقسیم کنند بگونه ایکه در هیچ محل بین خود رقابت نکنند ، در هر جا از کاندید های واحد یا لیست های مشترک حمایه کنند ، ولایت ها را بین خود تقسیم کنند ویا یک سلسله تدابیر مشترک مطابق شرایط افغانستان اتخاذ کنند تا قبل از تدویر انتخابات ، در جریان انتخابات و بعد از اعلان نتا یج انتخابات با هم در تماس دایمی و تفاهم باشند .
کاندید های ترقیخواه برای پیشگیری از رقابت بین هم لازمست به نفع یکدیگر کنار بروند . عضو یک سازمان در یک ولایت و عضو سازمان دیگرد ر یک ولایت دیگربه نفع همدگر کنار بروند و از طرفداران خود مطالبه کنند تا برای کاندیدی که به نفع او کنار رفته است رای بدهند . برای کنار رفتن ها حتی میتوان به حکم قرعه نیز توسل جست. به هر مقیاس که سازمانها و شخصیت های انفرادی همه متحدانه به یک کاندید واحد رای دهند آن کاندید در بین لیست تمام کاندید ها در مقام بلند تر قرار خواهد گرفت و انتخاب خواهد شد.
یک مطلب بسیار مهم دیگر اینست که نیروهای ترقیخواه در همه جا باید با کمیسیون های انتخابات روابط دوستانه بر قرار کنند . کمیسیون های انتخابات به کمک مردم نیاز دارند لازمست با آنها بازو بدهند و همکاری کنند . با آنها با گذشت و مدارا رفتار کنند به هیچ صورت با آنها خصمانه رفتار نکنند.
در جریان دو انتخابات اخیرریاست جمهوری و آخرین انتخابات پارلمانی در افغانستان ، انتخابات ، بسیار خصلت قومی پیدا کرده بودند . از همین جهت تشنج زا و بحران آفرین شده بودند . در افغانستان در جریان انتخابات مردم افغانستان به دو دودسته تقسیم شده بودند . در یک طرف پشتون ها و در صف مقابل عمدتآ تمام اقوام غیر پشتون قرار گرفته بودند.امروز در هیچ نقطه دیگر جهان چنین انقطاب قومی صورت نمی گیرد زیرا انتخابات در اکثر کشور های جهان حزبی است نه قومی . مردم به نمایندگان احزاب سیاسی مورد تايید خود رای میدهند نه به اقوام
در افغانستان نیز به هر مقیاس که انتخابات خصلت حزبی پیدا کند ، به همان اندازه کمتر بحران زا خواهد شد. احزاب سیاسی ضامن دموکراسی اند
